Zwemmen in de stroming van de rivier

Toen we nog plantage tours deden in de Commewijne met de Bosrokoman hielden we altijd, na de lunch, een zwempauze.

We lieten de trap zakken en we bonden een touw aan de boot vast. Bij gunstige vloedstroming was het dan heerlijk om te zwemmem. De dapperen sprongen van het dak zo de rivier in. Maar de meeste lieten zich zakken via de trap. Met een zwemvest om en het touw binnen handbereik kon er niets gebeuren.

Maar die keer was het al eb en er was een sterke stroming. Ik zag dat één van de gasten te ver van de boot zwom en afdreef, richting zeemonding. Ik sprong in de rivier en zwom naar hem toe zodat hij niet alleen in het water was. Op de boot raakte de zwemtrap los. Ik was nog in het water en kon het niet vastzetten. Vincent, de bootsman, moest het gaan doen. Daardoor dreef de boot af en kwam te dicht bij de visfuiken. Wanneer de mensen uit het water wilden moesten ze eerst aan de zijkant bij de trap komen. Nu kon dat niet. Vincent moest bijsturen om de visfuiken te ontwijken maar dat lukt niet wanneer er mensen aan het touw hangen. Ik vroeg de mensen het touw los te laten en naar mij toe te zwemmen zodat Vincent de boot weer in positie kon brengen. Sommige mensen waren bang om het touw los te laten. Maar ik als gids, blijf dan rustig en overtuig de mensen ervan dat er niets kan gebeuren. We hebben allemaal een zwemvest aan en er zijn ook geen enge beesten die aan je gaan knabbelen. Ze lieten toen het touw los en dreven naar mij toe. Toen Vincent  de boot weer in de juiste positie had kon iedereen weer aan boord. Eenmaal op de boot zagen we hoe dicht we bij de samenvloeiing van de Suriname en de Commewijne rivier waren. Nooit eerder waren we zo ver afgedreven. De gasten kregen een drankje en een hapje en raakten niet uitgesproken over het geweldige avontuur dat ze hadden meegemaakt.

Ik vond het jammer dat er niet een paar dolfijnen ons gezelschap hadden gehouden dan was het avontuur nog mooier geweest.