De bioscoop die Geluk heette

Auteur: Nolly Labey
Verteller: Robby Jewlal
Plaats: Margaretha

In die tijd woonde in Margarita een ouder echtpaar op een groot perceel in een klein houten huisje. Meneer Howdoe wilde een bioscoop bouwen, maar had geen grond.

In die tijd woonde in Margarita een ouder echtpaar op een groot perceel in een klein houten huisje. Meneer Howdoe wilde een bioscoop bouwen, maar had geen grond. Dus deed hij het echtpaar een voorstel. Ik bouw voor jullie een stenen huis en dan krijg ik de rest van jullie erf. De oudjes gingen ermee akkoord. Ze waren blij, ze hadden beiden iets voor elkaar gedaan. De bioscoop kon gebouwd worden en heette ‘Jivan’, wat geluk betekent. Eigenlijk was het niet veel meer dan een grote loods. De films waren zonder geluid, stille films. Toch kwamen de mensen van heinde en ver om naar de bewegende plaatjes te kijken.

Zo’n dertig jaar later werd de bioscoop verkocht aan meneer Abdoelrahman. De bioscoop werd volledig gerenoveerd tot een echt theater en kreeg de naam ‘Ria’, naar zijn dochter. Posters werden zelf gemaakt, met een tekening van de hoofdrolspeler en met de dag en aanvang van de film.

De bioscoop kreeg ook rangen. Helemaal vooraan was stalles, dat waren houten banken, de pindabanken genoemd.  Daarna kwam parterre, iets beter. Maar luxe was het balkon, dan zat je boven op echte stoelen.  Stalles kostte 25 cent, parterre 40 cent en balkon 50 cent. En wanneer je ook die 25 cent niet had, dan probeerde je te ‘boren’. Maar de suppoosten hielden die binnensluipers goed in de gaten. Je werd in je kraag gepakt en eruit gezet. Wanneer het toch lukte, zocht je snel een donker plekje.

Toen ik een jaar of dertien was, ging ik voor de gezelligheid naar de bioscoop. Dan kocht ik zakjes nibbits en deelde die uit aan de meisjes. De eerste film die ik heb gezien was ‘Andaaz’ een romantische film uit India.

Alleen de bioscoop had een generator. Verder was er nog nergens verlichting. De mensen uit Kronenburg moesten wel vier kilometer lopen, in het donker, om bij de bioscoop te komen.

 

Maar in de tachtigerjaren kwam de videorecorder, iedereen in Margarita kocht er één. Er werden geen kaartjes meer verkocht. De bioscoop stond leeg en raakte in verval.

Back To Top