De brilkaaiman en de talisman

Ik ben een allround gids en daar hoort ook bij dat je een kaaiman durft te pakken. Ik heb het op de zwamp van Frederiksdorp geleerd, vertelt Tony.

Ik ben niet bang om dieren te pakken, als kind pakte ik al slangen. Ik ben ook een keer gebeten, gelukkig was het geen gifslang.

Ik heb goed gekeken hoe die mannen hier in de zwamp een kaaiman pakken. Je moet snel zijn.

Die avond, het was al donker, voeren we met meerdere boten samen met gasten door de zwamp.

Door met een zaklantaren te schijnen kun je de kaaimannen goed zien. Het water was ondiep en ze lagen een paar centimeter onder de bladeren. Ik zag dat één van de bootsmannen er een pakte en gelijk een elastiekje om zijn bek deed. Dat wou ik niet, geen elastiekje. Toen ik er een zag, haalde ik diep adem heb ik hem snel gepakt. Stevig vastgehouden zodat de gasten foto’s konden maken. Daarna snel teruggegooid. En toen een tweede gepakt. Nu ben ik totaal niet bang meer.

Toch is het een keer misgegaan. Niet hier, maar in het binnenland, op de Surinamerivier. In de droge tijd zijn er veel zandbanken met daarop grote graspollen. Daar liggen de kaaimannen, bij gevaar verschuilen ze zich snel achter een graspol. Het was op een kaaimannentocht met gasten, in het donker. Opeens zag ik er een. Hij schoot gelijk achter een graspol. Ik kon hem nog net aan zijn staart pakken. Maar hij zat vast achter de graspol en ik raakte mijn grip kwijt.  Het was een flinke jongen, een brilkaaiman. Hij was razendsnel en beet in mijn hand. Voor mijn geluk droeg ik een grote ring, waardoor hij zijn kaak niet helemaal kon sluiten. Ik stond met mijn rug naar de gasten en met mijn gezicht naar het strand. Ze hadden niets in de gaten. Met mijn knie hield ik de kaaiman in bedwang. Wanneer hij met zijn kop zou schudden kon hij mijn hand verscheuren. Heel rustig vroeg ik in het Sranan tongo de bootsman om een hamer. Met de hamer kon ik voorzichtig zijn kaak loswrikken. Voordat ik hem losliet hebben de gasten mooie foto’s kunnen maken van de kaaiman.

Wanneer ik nu met gasten op kaaimannentocht ga draag ik altijd de grote ring, als een talisman.