Jaran kepang en wayang kulit in Allliance

In 1995 maakte ik een jaran kepang optreden mee in Alliance.

Ik was nog in verwachting van mijn zoon. Het werd in recreatiezaal gehouden en toen de dansers in trance raakten rende iedereen naar buiten. Zo rende ik ook met mijn grote buik naar huis en ik ben echt bang voor de jaran kepang. Daarom sta ik nooit dichtbij.

De wayang kulit heb ik meegemaakt toen ik nog heel klein was. Ik weet niet meer wat het precies is. Mijn tante die ook op Bakkie woonde had elk jaar in de maand september een wayang kulit voorstelling. Er wordt dan gekookt, lekkers gemaakt en samen gegeten en in de avond wordt er dan een wayang voorstelling gehouden. Ik verstond niets en begreep niet wat er werd gezegd, want de poppenspeler sprak vaak diep Javaans. Ik keek alleen hoe hij de poppen bediende. Omdat het thuis bij mijn tante werd gehouden, moesten we haar helpen. De wayang voorstelling duurde heel lang in de avond. Het publiek bestond meer uit ouderen die de poppenspeler wel verstonden, maar ik als kind die niets verstond ging dan vroeg slapen. De poppen heb ik nooit eng gevonden. Ik vond ze juist mooi en erg leuk hoe de poppenspeler ze bediende. Ik vind het wel jammer dat deze javaanse culturele uiting niet meer zo vaak beoefend wordt. We kennen een bekende dalang (poppenspeler), hij is vaak op televisie, maar hij is ook al heel erg oud. Ook hier op Alliance werd vroeger wayang kulit gespeeld. De jongeren zijn er niet in geïnteresseerd en dan heb je niemand die de ouderen opvolgen. We hadden ook iemand hier op Alliance, maar sinds zijn overlijden hebben we niemand meer. Willen we een wayang voorstelling meemaken moeten we naar Paramaribo gaan. Maar hier in deze hele omgeving wordt het niet meer gespeeld.-.