Een Margaretha love story uit 1989

Op zijn vierentwintigste ontmoet hij zijn beeldschone geliefde. Die is dan zeventien en nog schoolgaand

Soenil Kalloe, al 15 jaar een trouwe medewerker van plantage resort Frederiksdorp, woont nabij het resort in Margaretha. “In 1989 werd ik verliefd op een meisje uit mijn dorpje, wat niet enkel vreugde en gelukzaligheid bracht.” vertelt hij.

Soenil legt uit dat in die tijd Margaretha bewoond werd door mensen die heel broederlijk met elkaar leefden. “De buurvrouwen werden letterlijk ‘zus’ of ‘phoewa’ genoemd, het laatste betekent ‘zus van mijn vader’ in het Sarnami. Mijn ouders waren allebei harde werkers in de landbouw en ze hadden een weiland waar zij koeien en geiten kweekten.”

De vader van Soenil was echter heel streng in de opvoeding. “Hij had mij verboden om te trouwen met mijn geliefde,” vervolgt Soenil. “De reden was dat wij allebei uit hetzelfde dorp kwamen en broederlijk met elkaar hoorden om te gaan.”

Daar was het pasverliefde stel beslist niet blij mee. Die zette hun ontmoetingen gewoon door; ze zagen elkaar in de weilanden of wanneer het meisje groente en melk kwam kopen bij de moeder van Soenil. “Na maandenlange gepraat en door bemiddeling van andere familieleden, stemde mijn vader uiteindelijk in. We waren heel erg blij en trouwden in juli van datzelfde jaar.”

Conform traditioneel gebruik bij Hindoestanen duurde het huwelijk drie dagen; vrijdagavond was de ‘lawa’ avond (een soort vrijgezellenavond), waarbij volgens Hindoestaans gebruik de hoofdactiviteit het bakken van padie is, zaterdagavond werd het ceremonieel huwelijk voltrokken en zondagavond was het ‘afsluitingsfeest’ met zang en dans. Zelfs na het huwelijk kreeg het kersverse echtpaar nog te maken met sociale druk uit hun omgeving. “Er werd van ons verwacht dat we kinderen kregen en het aandringen van de familie nam steeds meer toe. Na drie jaar is uiteindelijk onze dochter geboren. Die is nu twintig jaar.”