De golven namen het strand mee

Toen ik een jaar of 13 was ben ik met school naar het Matapicastrand geweest. We gingen schildpadden kijken, we moesten wachten tot het donker werd voordat de schildpadden uit zee kwamen.

We zagen er heel veel want we bleven de hele nacht op het strand. Het strand was toen heel breed. Wanneer je met de boot aan de kreekzijde aanlegde moest je eerst een stuk lopen. Daarna over een hoge duin klimmen en dan nog een eind lopen over het strand voordat je bij de zee kwam.

We hebben ook de grote bakken gezien waar de schildpadjes inzaten. Daar zorgde Stinasu (Stichting Natuurbehoud Suriname) voor zodat stropers de eieren niet meenamen en de kleine schildpadjes (die uit de eieren kwamen) niet gelijk werden opgegeten door roofvogels. De schildpadjes gingen steeds naar een grotere bak totdat ze groot genoeg waren om naar zee te worden gebracht. De grootste bakken waren in de kreek afgezet met stokken, waar het zeewater doorheen spoelde, zodat de schildpadden aan het zeewater konden wennen.

Soms kwamen er ook mensen uit één van de dorpen om een verjaardag of een ander feest te vieren op het strand. En er waren ook garnalenvissers die hun kamp op het strand hadden gemaakt. Maar de golven hebben steeds meer stukjes strand weggespoeld, het is nu eigenlijk niet meer dan een modderbank.

Mijn familie ging vaak vissen in de Warappakreek. Soms ging ik ook mee.  We vertrokken om 7 uur uit Bakkie. In de zwamp van de Warappakreek zetten we de netten uit. Wanneer we het net dan ophaalden zaten er verschillende soorten vis in, zoals tilapia en snoek. We gingen door tot de ijsboxen vol waren. Soms bleven we de hele nacht in de zwamp.  Dan werd de vis de volgende dag schoongemaakt. Een deel vroren we in en van de rest maakten we warme vis. Dat ging op de barbakot. Dat is een rek met houtvuur eronder om de vis te drogen door het te roken. We gebruikten parwahout dan krijgt de vis de lekkerste smaak en een mooie goudbruine kleur. We verkochten de vis aan mensen uit Paramaribo en uit Moengo, maar ook aan mensen uit de buurt.

Eén keer hadden we pech en is de boot omgeslagen, de boot zat vast op een tak. We waren alle vis kwijt en het visnet. Het geweer is gelukkig wel teruggevonden en de ijsbox bleef gewoon drijven.

Dus toch nog een beetje geluk bij een ongeluk.